فناوری چاپ سه بعدی به یاری فضانوردان می آید

نیازی به گفتن حلق که در فضا هیچگاه پزشکی وجود ندارد و البته این یک دشوار به حساب می آید، به خصوص آنکه این محیط خشن احتمال بروز آسیب داخل فضانوردان را بیشتر می درنگ. اکنون پژوهشگرانی از دانشگاه فنی درسدن روش چاپ زیستی سه بعد اینده جدیدی را برای استفاده داخل فضا ترقی داده اند که بافت های متاخر عظم و پوست را از منابع درون دسترس فضانوردان تولید می کند.

عمر برای فضانوردانی که در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) زندگی می کند، آسان نیست. انسان برای زندگی روی جاذبه ی زمین تکامل مشخص کرده است بنابراین هنگامی که بدن ما از این هوا استثنا شود، عملکرد مناسبی نخواهد داشت. مایعات آن طور که باید تو بدن حرکت نخواهند کرد، ماهیچه ها خشک می شوند، مجعد ی استخوانی کاهش یافته و دربرابر انکسار ها آسیب پذیرتر می شود.



نمونه ی عظم طبع سه بعدی

فناوری طبع زیستی سه بعد اینده که روی زمین به جراحان و پزشکان در ترمیم گزند ها و حتی چاپ عضو های کارآمد جدید بخاطر یگانگی عضو کمک می کند، می تواند مزایای فراوانی برای فضانوردان به همراه داشته باشد. این فناوری تیمار زمان حال برای استعمال در فضا درنظر پژمرده شده و قرار است درون ساخت ابزارها و حتی پناهگاه از خاک مریخ بوسیله فضانوردان معاون کند.

پژوهشگران با هدف مجهز آوردن این امکان که فضانوردان بتوانند خرده های غشا را برای التیام خدشه ها و قطعات استخوانی را بخاطر ترمیم شکستگی ها ایجاد کنند، سعی کردند فناوری چاپ سه گانه بعدی را توسعه دهند؛ ولی دو مانع سر راه آن ها وجود داشت. نخست، نسب مواد تک استفاده برای چاپ زیستی خواه همان جوهرهای زیستی در فضا و دوم، رفع مشکل حرکت نقد شو تو وضعیت ریزگرانش وجود. پژوهشگران برای حل مشکل فاتحه پیشنهاد کرده اند که خویشتن فضانوردان می توانند منبعی برای جوهر زیستی باشند. پلاسمای خون می تواند برای تولید سلول های پوست استعمال شود داخل حالیکه سلول های بنیادی می توانند به استخوان تبدیل شوند. نیوس کوبو، یکی از اعضای این پروژه می گوید:سلول های پوستی می توانند با استعمال از پلاسمای خون به عنوان یک جوهر زیستی غنی از مواد مغذی چاپ زیستی شوند که به آسانی از بدن فضانوردان برازنده قبض است. تولید نمونه ی استخوانی محتوی طبع سلول های رادیکال انسانی با یک اختلاط مشابه جوهر زیستی بوسیله علاوه ی سیمان استخوانی کلسیم فسفات بوسیله عنوان ماده ی امن کننده ی ساختاری است که در جریان کود ی رشد جذب خواهد شد.



نمونه ی غشا چاپ سه بعدی 

مشکل دوم یعنی ریزگرانش با تغییر وسکوزیته ی جوهر زیستی خراج از پلاسما که به طور معمول کاملا چیز ابکی است، برطرف می شود. پژوهشگران متیل سلو و آلژینات را به خیساندن افزودند که سبب افزودن ویسکوزیته ی گوهر و مانع از قضیه یافتن آن در هر جایی می شوند. این ترکیبات می توانند از گیاهان و خزه هایی گرفته شود که احتمالا فضانوردان در سفرهای طولانی آن را بوسیله همراه دارند. درحالی که ما نمی توانیم بوسیله طور ساختگی یک محیط دارای گرانش پایین را روی زمین ابداع کنیم، پژوهشگران نشان دادند که جوهر زیستی متاخر وقتی هوشیار چاپگر سه بعدی می شود، از آن سرریز نخواهد شد و این ترکیب برای مصرف در هوا مفت است. کوبو می گوید:توان چاپ زیستی سه گانه مربوط باینده به فضانوردان این امکان را خواهد داد که به محض ایجاد وضعیت های اضطراری پزشکی دربرابر آن واکنش نشان دهند. برای مثال، درمورد سوختگی ها به جای اتصال پوست از محل دیگر بدن که می تواند موجب آسیب ثانویه ای شود که شاید بوسیله فراغت تو آن محیط نوسازی نشود، پوست جدید می تواند با رویه چاپ سه گانه بعدی ایجاد شود. یا درمورد شکستگی های عظم که بوسیله موجب بی وزنی داخل محیط حدس وقوع آن بیشتر است، همراه با گرانش جزئی موجود روی مریخ، استخوان جایگزین می تواند وارد مقدر شدن آسیب دیده شود. در کامل موارد، مواد مورد استفاده برای طبع زیستی از خود فضانوردان منشا خواهد گرفت؛ بنابراین مشکلی داخل ربط با رد وحدت وجود نخواهد داشت.

متد امر این چاپ گر سه بعدی را می توانید داخل ویدئوی کوچکتر تماشا کنید:بیشتر بخوانید:ساعت زیستی و قطب نمای بدن؛ آیا حس ششم انسان واقعیت دارد؟آیا خطر ابتلا بوسیله عطارد در فضانوردان بیشتر است؟بازیابی عملکرد دست تو افراد ناتوان به روش واگذاری عصبتصمیم قطعی مشارکت های دارا برای احداث کارخانجات فضاییداستان برند جانسون اند جانسون، پیش گام جهانی صنعتی بهداشت و تداوی